Aleksandra Dulkiewicz jako prezydent Gdańska jest jak na polskie warunki zjawiskiem niezwykłym (opinie)

Jestem zaskoczony, że prorządowi "komentatorzy" zaspali i nie wylali jeszcze na panią Dulkiewicz wiader pomyj, jak to mają w zwyczaju. To chyba przez ten piąteczek. Ale co się odwlecze...

Ależ nie zaspali. Pomyje płyną szeroką strugą. Tyle że emitenci tych pomyj nie rozumieją Gdańska i etosu jego mieszkańców. Brednie o "niemieckości" i "miłości do Wolnego Miasta Gdańska" trafiają jak kulą w płot. Trzymajcie się tej linii, szanowni propagandyści, a daleko zajedziecie.

Ależ nie zaspali! Także tu, poniżej widać efekty ich mrówczej pracy. Tyle, że chybionej, bo brednie o "Niemieckości" czy o "fascynacji Wolnym Miastem Gdańsk" to strzał kulą w płot. Dzisiejszy Gdańsk stworzyli ludzie z Wileńszczyzny, Galicji, Mazowsza, Wielkopolski, ale także z gdańskiej Polonii i Kaszub. To dziś społeczność bardzo otwarta, tolerancyjna, wykształcona ponad średnią krajową. W tej powojennej gdańskiej tożsamości historia odgrywa dużą rolę, ale zupełnie nie taką, jaką sobie wyobrażają propagandyści Dobrej Zmiany. Z tego pnia wyrasta także Aleksandra Dulkiewicz, którą Paweł Adamowicz wychowywał na swoją następczynię. W tej roli jak na razie spisuje się doskonale.

Liczyłem na dłuższy tekst, tak jak moje wystąpienia.